Μια φορά κι έναν καιρό, κρυμμένο σε μια απο τις βιβλιοθήκες του σχολείου μας εδω στα Στρουμφάκια, υπήρχε ένα βιβλίο διαφορετικό από όλα τα άλλα.
Το εξώφυλλό του άλλαζε χρώματα σαν ουράνιο τόξο και οι σελίδες του ψιθύριζαν ιστορίες σε όποιον το άγγιζε‍♀️‍♂️. Όμως, είχε ένα μυστικό: μπορούσε να δείξει στον καθένα τον κόσμο μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου
Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου ένα παιδί, ο Γιάννης, το ξεφύλλισε και ξαφνικά βρέθηκε σε έναν κόσμο γεμάτο ήχους, χρώματα και συναισθήματα πιο δυνατά από ό,τι είχε νιώσει ποτέ. Ήταν ο κόσμος του Νικόλα, ενός αγοριού με αυτισμό, που έβλεπε τη ζωή με τρόπο μοναδικό. Ο Γιάννης κατάλαβε πώς είναι να χαίρεσαι με την παραμικρή λεπτομέρεια ενός φύλλου που τρεμοπαίζει στον άνεμο ή να νιώθεις πως οι δυνατοί ήχοι σε κατακλύζουν σαν κύματα.
Την ίδια στιγμή, ο Νικόλας ξεφύλλιζε το ίδιο βιβλίο και βρέθηκε στον κόσμο του Γιάννη, όπου οι λέξεις ήταν εύκολες, οι αλλαγές καθημερινές και οι κοινωνικοί κανόνες κατανοητοί. Ένιωσε την ασφάλεια που δίνει η επικοινωνία χωρίς εμπόδια.
Όταν τα δύο παιδιά ξαναβρέθηκαν στη βιβλιοθήκη, κοιτάχτηκαν με ένα χαμόγελο. Είχαν περπατήσει στα μονοπάτια ο ένας του άλλου, κι αυτό τους έφερε πιο κοντά.
Τα βιβλία δεν είναι απλώς σελίδες και λέξεις Είναι γέφυρες κατανόησης, φαντασίας και αποδοχής.
Τα βιβλία ανοίγουν νέα παράθυρα στο μυαλο μας, μας θυμίζουν πως κάθε τρόπος να βλέπεις τον κόσμο είναι πολύτιμος.