Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου στην Εκπαίδευση 2015
Η 27η Νοεμβρίου έχει οριστεί διεθνώς ως «Ημέρα για το Θέατρο στην Εκπαίδευση”, αυτό μας έδωσε την αφορμή να μιλήσουμε για το θέατρο και το ρόλο του, την ιστορία του που ξεκινάει από την αρχαία Ελλάδα, για το ρόλο των ηθοποιών και των συντελεστών μιας παράστασης.
Σήμερα τα παιδιά κατασκεύασαν αρχαίες μάσκες και πήραν το ρόλο του αρχαίου υποκριτή. Η μάσκα στην αρχαιότητα ονομαζόταν προσωπείο και ήταν μια θεατρική μάσκα με την οποία κάλυπταν τα πρόσωπά τους οι αρχαίοι Ελληνες υποκριτές ( έτσι λέγονταν τότε οι ηθοποιοί) στο αρχαίο θέατρο. Υπήρχαν οι αστείες μάσκες που χρησιμοποιούνταν για κωμωδίες και άλλες για τραγωδίες, που ήταν λυπημένες.
Γνωρίσαμε και το θεό Διόνυσο ο οποίος μαζί με τους πιστούς του ντύνονταν με προβιές ζώων και φορούσαν κωμικά προσωπεία και έτσι μεταμφιεσμένοι συμμετείχαν σε γιορτές συνυφασμένες με τη χαρά, το κρασί και το γλέντι.
Το θέατρο στην εκπαίδευση είναι το φως μέσα στο σκοτάδι. Τα παιδιά μέσα από το θεατρικό παιχνίδι και τη δραματοποιήση, μπορούν να γευτούν τους καρπούς της μάθησης με ευχάριστο και δημιουργικό τρόπο.
Λίγα λόγια για το θέατρο!
Η ιστορία του θεάτρου ξεκινάει στην αρχαία εποχή και συνδέεται με τις θρησκευτικές τελετουργίες. Ουσιαστικά η αρχή του όμως μπορεί να τοποθετηθεί στην αρχαία Αθήνα τον 5ο αιώνα π.Χ. με τη γέννηση του διθυράμβου. Ο διθύραμβος ήταν τραγούδι προς τιμήν του Θεού Διονύσου.
Πατέρας του θεάτρου θεωρείται ο Θέσπις κι αυτό γιατί ενώ μέχρι τότε τραγουδούσε ολόκληρη η ομάδα μαζί (χορός) εκείνος είχε την έμπνευση να βγει από το χορό και να ανοίξει μαζί τους διάλογο. Έτσι έγινε ο πρώτος θιασάρχης και ηθοποιός ταυτόχρονα.
Σιγά -σιγά άρχισαν να χτίζονται και τα πρώτα θέατρα κοντά σε ναούς κατά κύριο λόγο.
Οι μεγαλύτεροι θεατρικοί συγγραφείς στην αρχαιότητα ήταν τρεις:
Ο Αισχύλος, Ο Σοφοκλής, Ο Ευριπίδης που έγραψαν τραγωδίες που παίζονται μέχρι σήμερα και φυσικά ο Αριστοφάνης που έγραφε κωμωδίες.
Στην τραγωδία οι ηθοποιοί φορούσαν μακριά ρούχα με έντονα χρώματα αι βαριά διακοσμημένα. Τα παπούτσια τους ήταν πολύ ψηλά και ονομαζότανε «κόθορνοι». Επίσης, φορούσαν μάσκες από ξύλο ή φελλό που έδειχναν την ηλικία, την κατάσταση, το συναίσθημα και το φύλο του κάθε χαρακτήρα.
Στην κωμωδία οι ηθοποιοί φορούσαν άνετο κουστούμι και μαλακές παντόφλες για να μπορούν οι ηθοποιοί να κινούνται εύκολα. Φορούσαν ακόμη κολάν στο χρώμα του δέρματος, κοντό χιτώνα και μάσκες με έντονο το κωμικό στοιχείο.
Στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο οι σημαντικότεροι πρώτοι θεατρικοί συγγραφείς υπήρξαν οι: Γρηγόριος Ξενόπουλος, Σπύρος Μελάς και Παντελής Χορν.
Το 1901 με εντολή του βασιλιά Γεωργίου του Α’ ιδρύεται το Βασιλικό θέατρο που κλείνει λίγα χρόνια αργότερα και επανιδρύεται το 1930 με τον τίτλο «Εθνικό Θέατρο» που περιλαμβάνει και την Εθνική Λυρική Σκηνή καθώς και Δραματική Σχολή.
