Σήμερα περιηγηθήκαμε στα κροκοχώραφα της περιοχής μας, στην Ελίμεια Κοζάνης. Μαζέψαμε κρόκο, παρατηρήσαμε τη φύση γύρω μας, μάθαμε ένα σωρό πληροφορίες για την καλλιέργεια του Κρόκου και το ίδιο το φυτό.
Αφού τελείωσε το μάθημα στο χωράφι, συνεχίσαμε το ταξίδι μας στο εργαστήριο κρόκου του κυρίου Τσιρέκα. Εκεί είδαμε το λίχνισμα και βοηθήσαμε στο διαχωρισμό των πετάλων από τους στήμονες και τα στίγματα. Μια μοναδική εμπειρία για μικρούς και μεγάλους.
Το φύτεμα, το σκάλισμα, η συγκομιδή, η διαλογή και η αποξήρανση, όλα γίνονται με το χέρι, για αυτό και ο κρόκος θεωρείται το χρυσάφι της περιοχής.
Για αιώνες πριν από την καλλιέργειά του στην Κοζάνη, ο κρόκος ήταν ένα πολύ σημαντικό είδος πολυτέλειας στην Περσία, καθώς επίσης και ένα πολύτιμο είδος συναλλαγής στις χώρες της Ασίας. Οι Φοίνικες αφιέρωναν πίτες από κρόκο στη θεά Αστάρτη. Μικρά τενεκεδένια τεμάχια με Saffron βρέθηκαν σε Αιγυπτιακές μούμιες. Η Κλεοπάτρα χρησιμοποιούσε τον κρόκο στα καλλυντικά της. Έχει αναφερθεί από τον Όμηρο, τον Πλίνιο και τον Ιπποκράτη.
Λέγεται πως σε μικρές δόσεις αγαλλιάζει το πνεύμα. Πολλοί είναι εκείνοι που το είχαν επαινέσει ως χωνευτικό, ως καταπραϋντικό, ως αφροδισιακό. Στον αιώνα μας οι χρήσεις του είναι περισσότερο μαγειρικές. Οι Άραβες, οι οποίοι είναι οι μεγαλύτεροι καταναλωτές κρόκου, τον χρησιμοποιούν για να αρωματίσουν το αρνί, το κοτόπουλο και τα φαγητά με ρύζι.

Πόσο όμορφη μέρα για μάθηση η σημερινή;
Θα μας συντροφεύουν οι πανέμορφες εικόνες από τα κροκοχώραφα σαν ένα βελούδινο πέπλο χρωμάτων και αρωμάτων.